Interview met huisarts Dave van den Bremer
“De stugste Friezen in mijn praktijk zijn eigenlijk mijn leukste patiënten.”
Tien jaar geleden kwam Dave van den Bremer vanuit Amsterdam naar Damwoude, waar hij zich vestigde als huisarts. Op het eerste gezicht geen keuze die direct voor de hand ligt, maar het was een weloverwogen keuze, vertelt hij.
“Precies wat ik zocht”
“Ik ben opgegroeid op de Veluwe: klein, vertrouwd en veilig. Dat gun ik mijn kinderen ook. Daarom wilde ik me als huisarts ook in een soortgelijke omgeving vestigen. We dachten er serieus over na om te emigreren naar Zweden, toen de praktijk in Damwoude op ons pad kwam. Ook een mooie uitdaging, maar een stuk dichter bij familie en vrienden, zodat we ook onze sociale contacten goed konden onderhouden.
We zagen een advertentie in ‘Arts en auto’, waarin een opvolger gevraagd werd voor een ‘ouderwetse’ praktijk waarin de huisarts heel veel zelf doet, praktijk aan huis, et cetera. Precies wat ik zocht, dus ik ben met mijn vrouw in de auto gestapt en we zijn hier naartoe gereden. Ik was nog nooit boven de A7 geweest, maar het is hier echt prachtig. De keuze was eigenlijk snel gemaakt en in 2008 nam ik de praktijk over. Sindsdien heb ik hier veel stappen gezet: automatiseren, assistenten opleiden, twee praktijken samenvoegen. Dat waren echt dingen die nodig waren, maar dat was ook wat ik wilde: een soort ‘kluspraktijk’ die ik echt naar mijn hand kon zetten.”
Werken in Friesland
“Mijn vrouw is tandarts, en we hebben het geluk dat er voor onze beroepsgroep in dit soort gebieden – zowel in Zweden als hier in Friesland – gemakkelijk werk is te vinden. Toen we eenmaal hadden besloten ons in Damwoude te vestigen had ze binnen een maand een baan, ik geloof dat ze wel bij drie of vier praktijken aan de slag kon. Dat maakte het wel heel makkelijk om snel te verhuizen. Het is een goede keuze geweest, ook omdat de organisatie van de zorg in Zweden heel anders is dan hier. Als huisarts heb je daar vaak alleen de wat moeilijkere gevallen, waarbij je langdurig contact hebt met enkele patiënten. Ik vind het juist prettig om op een werkdag veel mensen te zien, ik vind het ook heerlijk om tussendoor even een oortje uit te spuiten of een simpele verkoudheid te zien. Als ik alleen maar complexe medische problemen wilde zien, had ik beter specialist kunnen worden.”
Verschillen tussen de Randstad en Friesland
“Er is een wezenlijk verschil tussen een praktijk in de Randstad en een praktijk in Friesland, en dat heeft direct invloed op mijn werkplezier. Ik werkte eerder in een praktijk in Purmerend. Daar hadden we veel te maken met stadse problematiek – op sociaal en financieel vlak bijvoorbeeld, en ook veel drugsgerelateerde problematiek. In die fase van mijn leven was dat interessant en ik heb er ook serieus over nagedacht om me daar te vestigen, maar na ongeveer een jaar kwam ik er achter dat ik het vooral ook erg vermoeiend vond. Het type patiënt en de bijbehorende problematiek is hier in Friesland echt wezenlijk anders.
Als ik hier een spreekuur draai en ik heb afspraken met patiënten, dan komen ze ook. Dat vinden we hier in Friesland normaal, maar in Purmerend gebeurde het gemiddeld twee tot drie keer op een dag dat iemand niet kwam opdagen. Je hebt dan tijd en energie gereserveerd voor mensen, en soms weet je dan al van tevoren: nou die komt waarschijnlijk niet.
Wat ik daarnaast merk, is dat de mensen in deze regio en hier in dit dorp heel prettig zijn in de omgang. Het zijn absoluut geen stugge Friezen. Sterker nog: de stugste Friezen in mijn praktijk zijn eigenlijk mijn leukste patiënten. Je moet er gewoon even doorheen prikken.”
“Geen zin in Pruttelfries”
“Ik vond de Friese taal vooral een mooie uitdaging. In no time had ik de taal in ieder geval qua begrip wel onder de knie: verstaan en lezen is geen enkel probleem. Aan het spreken ben ik niet begonnen. Ik wil zoiets dan ook 100% goed doen, ik heb geen zin om mijn spreekuur in een soort pruttelfries te houden.
Ik merk dat mensen schakelen naar het Nederlands. Zodra onderwerpen echt moeilijk of emotioneel zijn, komen sommige patiënten in het Nederlands moeilijk uit hun woorden. Ik moet ze dan echt op het hart drukken: spreek alsjeblieft Fries, want het verstaan is geen enkel probleem. En dat werkt goed. Fries is natuurlijk ook geen Pools, zo lastig is het ook weer niet. Ik heb qua taal misschien wel het meest geleerd van het kijken naar Omrop Fryslân. Toen ik nog heen en weer reisde tussen Amsterdam en Damwoude verbleef ik in een bed & breakfast waar een televisie zonder afstandsbediening stond. Ik zette hem dan op de Omrop en kwam niet in de verleiding weg te zappen, haha!”
Over het huisartsentekort
“Toevallig is dat bij ons heel actueel. Ik zit hier nu sinds 2008, en vanwege de grootte van de praktijk hebben we altijd één à twee dagen per week ondersteuning nodig gehad. Het is in die tien jaar nooit een probleem geweest om daar iemand voor te vinden. Het afgelopen jaar heeft hier een huisarts gewerkt die een aantal jaren daarvoor ook in de praktijk in Wouterswoude heeft gezeten. Zij is nu met pensioen, maar we kunnen gewoon geen vervanging vinden. Gewoon écht niet. Nul reacties, zelfs niet uit een Whatsapp-groep waar alle waarnemers van Noord-Nederland in zitten, terwijl je zou denken dat je daar toch minstens een of twee reacties uit zou krijgen. Niets. Ik weet gewoon niet hoe ik mensen hier naartoe moet krijgen. In de vakantieperiodes is dat echt een probleem, met alle nacht- en weekenddiensten die er ook bij komen kijken. We hebben een grote praktijk met 5.000 patiënten, en het komt erop neer dat je die zorg dan in je eentje moet doen. Dat is geen houdbare situatie, dus ik hoop echt dat meer huisartsen zich hier willen vestigen.”
“Het is gewoon prachtig hier”
“Zoals ik al zei: ik vind de regio heel prettig. Net als op de Veluwe is het hier klein, vertrouwd en veilig, een ideale omgeving voor kinderen om in op te groeien. Het woont hier ook erg plezierig: je hebt hier mooie architectuur, goede voorzieningen, leuke kleine stadjes met alle faciliteiten. Leeuwarden en Groningen zijn als grotere steden vlakbij. Daarnaast is Friesland qua wonen zeer betaalbaar. Als huisarts heb je natuurlijk een bovengemiddeld inkomen, en daar kun je hier in Friesland uitstekend mee uit de voeten qua huisvesting. Scholen zijn hier ook uitstekend. Kortom: je hebt hier alles wat je nodig hebt. En als je wat vrijheid wilt, dan rijd je vijf kilometer en dan zit je midden in de natuur. Nog wat verder kijk je al uit over de Waddenzee, ook schitterend. Het is gewoon prachtig hier.”
